Ey sırrına kurbân olduğum İnsân-ı Kâmil!
Kılıyorsun fakîri lûtf-u keremle âkil.
Zât'ına aynımı mir'ât1 edindin lûtfunla;
İlân eyledin tafsîl-i vahyi bu kulunla.
Hem "Hamurnâme", hem "Kıssa-i Mûsâ vü Hızır"
Sırrından edip nüzûl2 Ganiyy'de oldu hâzır.
Vahy ne imiş, kuluna himmetle Sen yaşattın,
Cibrîl zevk-u neş'esini gönlüme Sen kattın.
Ganiyy'e kereminle, yâ tecellîgâh-ı Rab,
Sırrından tenezzülen her dâim eyle hitab.
Güneş eyle bu Ay'ı kimyâ-i ilâhiyle;
Ganiyy kurbân olsun Sana her ân her hâliyle.