Mürekkep, kalem ile, harflere şekil verir.
Bu şekiller cem' olup heceleri belirtir.
Hecelerin cem'i de kelimeyi doğurur.
Kelimeler yan yana bir cümleyi yoğurur.
Cümle, sana, mâ'nâlı ya da mâ'nâsız gelir.
Bununla ya bir hayır ya da bir şer dirilir.
Yorum senin! Bakarsan, yalnızca bu mâ'nâya,
Mürekkep de, gözünde, duhûl eder fenâya.
Bu dizili harflerle uyanan vehim, hayâl,
Tahrîk eder yorumu, mürekkep olur muhâl.
Ammâ sen bu evhâmdan edersen sarf-ı nazar,
Mürekkep de tümüyle yoruma olur mezar.
Mürekkeptir bâtını hurûfâtın, yorumun!
Ekvâna bak bir de sen; düşün, nedir durumun?
Emsâlidir mürekkep, bil, Vücûd-i Mutlak'ın.
Yorumlarken eşyâyı, sen, kâmil tavır takın!
Görür isen eşyâyı, fehmi zordur Vücûd'un.
Yönelmekse Vahdet'e, sönüşüdür mevcûdun.
Bunu iyi fehmet ki temyizin olsun rakîk1;Ve meşrebin de "alâ târîk-i ehl-i tahkîk"2!
