Valdelik büyük makām, ehl-i idrâk olana,
Valde sülbüne değil bütün ihvâna ana.
Adâlet ve ihsân ile işgāl eder makāmı;
Bu hasletlerle ancak sürer hükmü ve nâmı.
"Mürşidin Nefsi" gibi, sâhiptir, bir menzile;
Eşinin celâlini söndürür şefkatiyle.
Valde settâr ve şefi' olmalı tüm ihvâna,
Kezâ müstesnâ misâl sâlihât-ı nisvâna.
Meydanın hâdimidir Efendi'nin ömrünce,
Hizmetiyle yücelir, bil ki, her şeyden önce.
Mürşid Hak'ka yürürse son bulur valdelik de.
"Büyük Valde"lik başlar ömrünün bu deminde.
Yakışmaz valdeliğe, olmak sâhib-i dâvâ;
Etmeli tezyin onu ancak olgun bir takvâ!
Ne yeniden evlenir, ne redd-i mîras eder;
Olur, aksi takdirde, bütün umûru heder.
Hükmedemez canlara, taslayamaz vesâyet;
Muhabbetli olmalı her ân, ve bilâ haset.
Olamaz müsebbibi nifâkın ve gıybetin;
Dedikodudan uzak durmalıdır ve metin.
Vekarla, asâletle, sehâvetle müstağnî
Kılmalıdır kendini, olmalı gönlü ganî!
