Ehl-i Ma'rifet ve Meşâyih-i Rüsûm

Yalnız zikir, dervişin, arttırır evhâmını;
Evhâm zabt edilmezse Yol'dan almaz kâmını.

Zikrin tahkîmi için temkin ve irfân gerek;
İrfânla ifnâ olur vehim denen engerek.

Zikrle dağlanan nefis eder sırrını izhâr;
İrfânla bağlanırsa olur Esmâ'ya mazhâr.

Zikr ile şeyh olanlar Meşâyih-i Rüsûm'dur.
Ehl-i İrfân'a bunlar genellikle husûmdur.

Evhâma yenik düşen, câhil-i Ma'rifettir;
Hak'la halkı bilense âbide-i rif'attir1.

Müstağnîdir her şeyden, bil ki, Ehl-i Ma'rifet;
Rûhânî, nûrânîdir; sarmaz onu kesâfet.

Meşâyih-i Rüsûm'dan çekinmeden bu Er'ler.
Korkusuz ve hüzünsüz Mürebbi'lik ederler;

Hiç biri kāle almaz kıylukāli, gıybeti;
Kâfîdir hallerinin vekārı ve heybeti.

Sâdık dost kıl bizleri Ehl-i İrfân'a Yâ Rab!
Korunsun umûrumuz min el bâb ilel mihrâb!